Bugün size, son zamanlarda Kütüphaneden çıkarıp çıkarıp okuduğum bir kitap olan, Franz Kafka’nın Aforizmalar eserinden bahsetmek istiyorum
Kafka /Aforizmaları yazdığı dönemde büyük yıkımlarla karşı karşıyaydı verem hastası olduğunu öğrenmiş; uzatmalı nişanlısı Felice Bauter'den ayrılmıştı. Aforizmalar Kitabında yer alan düşünceler bütünleşmiş düşüncelerdirki insana Kafka o zamanlardaki ruh hali tarafından şekillendiği düşüncelerden ziyade Kafka’nın hayat görüşünde de zaten varolan düşünceler olduğunu düşündürtür
Aforizmalar eserinden bir kaç seçki...
1. Doğru yol gergin bir ip boyunca gider; yükseğe değil de hemen yerin üzerine gerilmiştir bu ip. üzerinde yürümek değil de, insanı çelmelemek içindir sanki.
2. İnsanın belli başlı iki günahı vardır, öbürleri bunlardan çıkar: sabırsızlık ve tembellik. sabırsız oldukları için cennet’ten kovuldular, tembelliklerinden geri dönemiyorlar
3. Belirli bir noktadan sonra geri dönüş yoktur. bu noktaya erişmek de gerekir.
4. Belki bir şeylere sahipsin, ama kendi varlığın yok savına verdiği cevap, bir titreme ve yürek çarpıntısı oldu sadece(Dövüş Klübu)
5. i̇yi, bir bakıma rahatsızlık vericidir
6.Dünyayla arandaki savaşımda, dünyanın yanında ol.
7.insanlarla iç içe olmak, insanı kendini gözlemlemeye götürür.
8. Ruh ancak, bir dayanak olmaktan çıkınca özgürleşir
9.Yaşamının daha başlangıcında iki ödev: giderek çevreni daraltmak, ve kendini bu çevre dışında gizleyip gizlemediğini sürekli denetlemek.
Kafka hayatının son yıllarında bu eserini tamamlayamamış ve bu aforizmalar ölümünden sonra yakın dostu Max Brod tarafından biraraya getirilip yayımlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder